Στην ταυτοπροσωπία το υποκείμενο του απαρεμφάτου είναι ίδιο με το υποκείμενο του ρήματος. Χρησιμοποιούμε τα απαρέμφατα ως ρηματικά ουσιαστικά τα οποία παίρνουν πτώση ανάλογα με το ρήμα της κυρίας πρότασης.

Προσοχή! : Το απαρέμφατο δεν παίρνει κτητικές καταλήξεις αλλά μόνο πτώσεις.

Έχουμε δηλαδή

–       Okumak                (ονομαστική)

–       Okumayı               (αιτιατική)

–       Okumaya              (δοτική)

–       Okumakta             (τοπική)

–       Okumaktan           (αφαιρετική)

Mek – mak + istemek /Ονομαστικά απαρεμφάτου

το ρήμα -istemek στην ταυτοπροσωπία συντάσσεται με απαρέμφατο.

Ben kahve içmek istiyorum. (Θέλω να πιω καφέ)

Στην περίπτωση όμως κατά την οποία ανάμεσα στο ρήμα istemek και στο απαρέμφατο υπάρχει επίρρημα ποσοτικό «çok,hiç» ή χρονικό «bugün, yarın…» τότε θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αιτιατική απαρεμφάτου.

Ben kahve içmeyi çok istiyorum.

(Θέλω πολύ να πιω καφέ ή το να πιω καφέ το θέλω πολύ)

-mek + –i durumu  / αιτιατική απαρεμφάτου

Το απαρέμφατο, ως αντικείμενο μπαίνει σε αιτιατική όπως απαιτεί το κυρίως ρήμα.

Ben resim yapmayı severim.   (Αγαπώ να ζωγραφίζω)

Doktor olmayı düşünüyorum.  (Θέλω να γίνω ιατρός)

–mek + –e durumu  / δοτική απαρεμφάτου

Gitmeye karar verdik. (Αποφασίσαμε να φύγουμε)

Mehmet kahve içmeye gitti. (Ο Μεχμέτ πήγε να πιεί καφέ)

-mek + –de durumu  / τοπική απαρεμφάτου

-mek + de — mekte          -mak+ da—– makta

Η τοπική απαρεμφάτου έχει περιορισμένη χρήση και μεταφράζεται  ως «στο να».

Her gün iki saat yürümekte yarar var. (Υπάρχει όφελος στο να περπατάμε δυο ώρες την μέρα)

mek + –den durumu  / αφαιρετική απαρεμφάτου

-mek + den — mekten          -mak+ dan—– maktan

Η αφαιρετική απαρεμφάτου επίσης έχει περιορισμένη χρήση.

Kitap okumaktan hoşlanıyorum. (Μου αρέσει να διαβάζω)

Düşmekten korkuyorum. (Φοβάμαι να πέσω)